EU-houtverordening vanaf 3 maart 2013 van toepassing
03-03-2013 - Illegale houtkap is houtkap waarbij de wet- en regelgeving van het land waar dat hout wordt gekapt, wordt overtreden. Illegale houtkap is een wereldwijd probleem met belangrijke negatieve economische, milieu- en sociale gevolgen.
Elke EU-lidstaat zal een bevoegde autoriteit aanwijzen die de naleving van de verordening gaat coördineren.
De lidstaten zullen ook de aard en de hoogte van de straffen vaststellen die van toepassing zijn in het geval van niet-naleving van de verordening.
De verordening voorziet in de oprichting van „toezichthoudende organisaties” die door de Europese Commissie moeten worden erkend. Deze particuliere organisaties zullen de marktdeelnemers in de EU aan operationele stelsels van zorgvuldigheidseisen helpen. Marktdeelnemers kunnen op die manier hun eigen stelsel ontwikkelen of het stelsel gebruiken dat door een toezichthoudende organisatie is ontwikkeld.
Belangrijkste verplichtingen van de EU-houtverordening
De verordening gaat de handel in illegaal gekapt hout en producten daarvan tegen door middel van drie essentiële verplichtingen.
1) Het op de EU-markt brengen van illegaal gekapt
hout en producten daarvan wordt verboden.
2) De handelaren uit de EU die voor het eerst houtproducten op de EU-markt brengen worden verplicht om aan te tonen dat zij de nodige zorgvuldigheid betrachten.
3) Wanneer het hout en de houtproducten eenmaal op de markt zijn, mogen ze worden doorverkocht en/of verwerkt, voordat zij de uiteindelijke consument bereiken. Om de traceerbaarheid van houtproducten mogelijk te maken, zijn de marktdeelnemers in dit deel van de toeleveringsketen (in de verordening handelaren genoemd) verplicht bij te
houden wie hun leveranciers en hun klanten zijn.
Wat houdt het „stelsel van zorgvuldigheidseisen” in?
De kern van het begrip „stelsel van zorgvuldigheidseisen” is dat marktdeelnemers zich moeten inspannen om het risico dat illegaal gekapt hout of houtproducten
die illegaal gekapt hout bevatten op de EU-markt worden gebracht, tot een minimum te beperken.
De drie belangrijkste elementen van het „stelsel van zorgvuldigheidseisen” zijn:
• informatie: de marktdeelnemer moet toegang hebben tot informatie waaruit blijkt om wat voor hout en houtproducten het gaat, in welk land het hout is gekapt, de hoeveelheid, nadere bijzonderheden over de leverancier en informatie over de naleving van de nationale wetgeving;
• risicobeoordeling: de marktdeelnemer moet op basis van de hierboven bedoelde informatie beoordelen wat het risico is dat illegaal hout in zijn toeleveringsketen terecht is gekomen, rekening houdend met de in de verordening vastgestelde criteria;
• risicobeperking: wanneer uit de beoordeling blijkt dat er een risico bestaat dat illegaal hout in de toeleveringsketen aanwezig is, kan dat risico worden
beperkt door de betrokken leverancier om aanvullende informatie en controle te vragen.
Op welke producten is de verordening van toepassing?
De verordening is van toepassing op een breed scala aan houtproducten, waaronder massieve houtproducten, houten vloeren, multiplex, houtpulp en papier. Gerecycleerde producten, maar ook rotan, bamboe en bedrukt papier zoals boeken, tijdschriften en kranten vallen niet onder de verordening. De verordening kan wat betreft de producten die eronder vallen, worden gewijzigd.
De verordening is van toepassing op zowel ingevoerd als in de EU geproduceerd hout en houtproducten.
Hout en houtproducten die onder geldige FLEGT of CITES-vergunningen vallen, worden geacht aan de eisen van de verordening te voldoen.
De NVWA zal de handhaving op zich nemen.
